سایلن و باند رزین - سرامیک

سایلن و باند رزین - سرامیک دکتر کاوه سیدان* - دکتر مریم کلالی پور** - دکتر مهدی جوان** *- استادیار گروه آموزشی پروتزهای ثابت دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. **- دستیار گروه آموزشی پروتزهای ثابت دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی. چکیده زمینه و هدف: هنگامی که اتصال چسبندگی دو ماده ناسازگار باشد، برای ایجاد سازگاری بین آن دو از ماده سومی که خواص اتصال و چسبندگی بین دو ماده دیگر را دارد استفاده می شود. سایلن ها موادی هستند که به منظور ایجاد چسبندگی در دندانپزشکی کاربرد دارند. استفاده از سایلن ها نه تنها باعث بالا رفتن استحکام می شود بلکه از شکست اتصال در محل تماس دو ماده جلوگیری می نماید. نظر به استفاده گسترده از این مواد در دندانپزشکی و افزایش کاربرد آنها در سالهای اخیر، مطالعه حاضر با هدف مرور مطالعات منتشر شده در زمینه کاربرد سایلن ها و باند سرامیک-رزین صورت گرفت. روش بررسی: برای انجام این مطالعه و به منظور دسترسی به اطلاعات مورد نیاز از موتورهای جسنجوگر اینترنتی و آرشیو مقالات کتابخانه ها استفاده شد. نتیجه گیری: مرور کلی نتایج مطالعه نشان می داد که علی رغم استفاده از روشهای مختلف تهیه نمونه و تنوع در آزمونهای استحکام باند استفاده از سایلن باند کامپوزیت به رزین را تا 25% افزایش می دهد. اچ کردن توسط اسید فسفریک و کاربرد silane coupling agent دو عامل مهم در افزایش استحکام باند سمان گزارش گردیده است. البته تحقیقاتی که در مورد نقش اچینگ و کاربرد سایلن بر استحکام باند انجام شده است نشان داده اند کاربرد سایلن مناسب می تواند استحکام قابل قبولی ایجاد نماید بدون اینکه نیازی به اچ کردن باشد. سایلن های هیدرولیز شده به واسطه عدم تولید متانول قادر به تبخیر کامل آب ناشی از واکنشها نبوده، در صورتی که سایلن های هیدرولیز نشده با تولید سه مولکول متانول آب سطحی را تبخیر و با باند سیستم های ادهزیو تداخل ایجاد نمی کنند. بنابراین استحکام باند بدست آمده در سایلن های هیدرولیز نشده بالاتر بوده است. نقش عواملی مثل تکنیک مناسب در کار با سایلن، نوع چسبندگی به کار رفته و نیز نوع سایلن (مثلاً هیدرولیز شده و نشده) در استحکام باند بدست آمده موثر می باشد. کلید واژه ها: سایلن - استحکام باند - رزین- سرامیک